«Իմ պատմությունը եղեռնի մասին պիտի սիրո պատմություն լինի»

Քրիս Բոհջալյանի «Ավազե ամրոցի աղջիկները» գեղարվեստական վեպը ԱՄՆ-ում լույս տեսնելուց անմիջապես հետո դարձել է ամենաշատ վաճառվող գրքերից մեկը: Հրատարակվել է 2012-ին, մինչ օրս բեսթսելերների շարքում է:

«Գրական Տապան -2015» միջազգային ամենամյա փառատոնի շրջանակում «Գաֆէսճեան» արվեստի կենտրոնում տեղի ունեցավ հանդիպում ամերիկահայ գրողի հետ:

«Ավազե ամրոցի աղջիկները» Քրիս Բոհջալյանի 15-րդ վեպն է, և առաջին վեպն է՝ հայկական թեմայով:

«Առաջին անգամ չէ, որ ես փորձում եմ վեպ գրել եղեռնի մասին, 90- ականների սկզբին, երբ երիտասարդ էի, մի փոքրիկ պատմություն գրեցի: Սարսափելի վատն էր: Եվ ես այն երբեք չտպագրեցի,- ասաց Քրիս Բոհջալյանը:- Ինչո՞ւ նորից անդրադարձա. առաջին հերթին, որովհետև, այս պատմությունը շատ կարևոր է:
Երկրորդ պատճառն այն է, որ Ամերիկան այս ամենը գիտեր, բայց մոռացել է, այսօր ԱՄՆ-ում մեր պատմությունը գոյություն ունի ավերակների տեսքով»:
Անվանի գրողը նշում է, որ ամերիկացիները չպետք է կարդան վեպ եղեռնի մասին, և որոշում է, որ իր պատմությունը եղեռնի մասին պիտի սիրո պատմություն լինի. «Ինչպիսին, օրինակ, «Անգլիացի հիվանդն» է: Իմ ստեղծագործության հերոսի պապն ու տատը Հալեպում 1915-ին սիրահարվում են: Եվ քանի որ գրում էի ամերիկացիների համար, հերոսուհուս տատը ամերիկացի դարձավ»:

Գրողը ասաց նաև, որ ատում է այն պատմությունները, որոնցում հայերը զոհվում են, և ինքը մտածել է Մուսա լեռան, Վանի ինքնապաշտպանությունների ուղղությամբ: Չէր սպասում նաև, որ գիրքը Ամերիկայի սահմաններից դուրս կգա: «Ավազե ամրոցի աղջիկները» թարգմանվել է իտալերեն, ֆրանսերեն, հայերեն և այլ լեզուներով:
Բոլոր գրքերի շապիկների վրա ճերմակ հագուստով աղջիկ կա, որ թափառում է Դեր Զորով:
Հավելենք, որ Էրիկ Նազարյանը գրքի հիման վրա եկող տարի ԱՄՆ-ում ֆիլմ է նկարահանելու:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ